دستهایت کوچک بودند برای به آغوش کشیدن صبر و سختی
اما تو چقدر سربلند بیرون آمدی از دردها و دلتنگیها
صبر را از چه کسی به ارث برده بودی،
نمیدانم!
اما ایمان، همپای تو بزرگ شده بود
ســـه ســـال برایـــت کـــافی بـــود
تـــا بشـــوی شبـــیـــه تـــریــن بـــه “فاطــمه (س)”